نقد و بررسی پردازنده Intel Core Ultra 7 155H: شروعی تازه برای CPUهای اینتل

به‌نظر میاد مهم‌ترین اصطلاح تکنولوژی این روزها، هوش مصنوعیه و صنعت داره سخت کار می‌کنه تا با تقاضا همراه بشه و کاربردهای جدید و موثرتری برای اون پیدا کنه. سال قبل، اینتل معماری Meteor Lake SoC خودش رو معرفی کرد، که نه تنها یه طراحی معماری تایل جدید رو به پرتفولیوی موبایل خودش آورده، بلکه بخش زیادی از تبلیغات و تمرکز اینتل رو هم کنترل می‌کنه، که شامل واحد پردازش عصبی (NPU) درون تایل SoC میشه.

هرچند که اینتل AI Boost NPU و معادل اون یعنی Ryzen AI از AMD، در همه‌ی زمینه‌های مربوط به پردازش هوش مصنوعی پیچیده و جدید نیستن، اما موارد خاصی وجود دارن که تولیدکنندگان تراشه انتظار دارن از این بلوک‌های پردازشی استفاده بشه. در این مطلب از بنچفا قصد داریم به بررسی پردازنده Intel Core Ultra 7 155H بپردازیم. در حال حاضر این پردازنده رو روی دو لپ‌تاپ Zenbook 14 OLED و Acer Swift Go 14 تست کردیم تا بتونیم به نتایج درستی از عملکرد برسیم.

با این حال، Ultra Core اینتل فقط مربوط به NPU نیست. Meteor Lake نشان‌دهنده یک تغییر روندی در نحوه اجرای CPUs در حوزه محاسبات موبایله، با ترکیب چهار تایل اصلی که با فرآیندهای تولیدی متفاوتی ساخته شدن و همه با هم در یک SoC برای تولیدکنندگان نوت بوک استفاده می‌شن. این‌ SoC شامل Intel AI Boost NPU، دو هسته CPU کم مصرف انرژی و یک تایل گرافیکی جدید هستن. این پردازنده‌ها گرافیک مجتمع Xe LPG مبتنی بر Arc اینتل رو به همراه دارن.

پردازنده Ultra Core 7 155H خلاصه عملکرد

در این بررسی، ما SoC Meteor Lake اینتل، Intel Core Ultra 7 155H رو در سه دستگاه بررسی کردیم: اولین نمونه سخت‌افزار رسمی اینتل برای این عرضه، یعنی لپ‌تاپ آلترابوک ASUS Zenbook 14 OLED UX3405 بود و همچنین Prestige 13 Evo A1MG از MSI، یک آلترابوک کمی کوچکتر. دستگاه بعدی لپ تاپ Acer Swift Go 14 بود. هر سه دستگاه در بخش تنظیمات مشابه هستن، این به ما دید جدیدی از عملکرد Core Ultra می‌ده، تا اطمینان حاصل کنیم که چیزی که در لپ‌تاپ ASUS و Acer مشاهده کردیم، مشابه چیزیه که قراره در دستگاه‌های دیگه رخ بده.

برای تحلیل و مقایسه‌ ما Core Ultra 155H رو در مقابل Ryzen 9 7940HS از AMD قرار دادیم که یک SKU 8C/16T بر پایه دی Phoenix از AMD محسوب میشه و روی نود ۴ نانومتری TSMC ساخته شده. همچنین هسته‌های Zen 4 برای ما سطح مناسبی از رقابت رو فراهم می‌کنه. در آزمایش‌های ما با توجه به نوع دستگاه از توان ۴۲ وات بهره‌مند شده. برای نزدیک‌تر کردن مشخصات دو دستگاه و سپس مقایسه اونها، Ryzen 9 7940HS رو به توان پایه ۳۵ وات کاهش دادیم، چون داشتن توان بیشتر منجر به اختلاف مشخصی در برنامه‌های چند رشته‌ای میشه. همچنین Die Phoenix از AMD یعنی پردازنده‌ Ryzen 5 8600G  هم برای مقایسه و تحلیل بهتر این پردازنده‌ها با بک نسخه دسکتاپ هم مورد بررسی قرار گرفته.

هنگام آزمایش و تست‌های مربوط به سنجش عملکرد، Core Ultra 7 155H اینتل نتایج متفاوتی از خود به نمایش گذاشت. در برخی از زمینه‌ها، SoC Meteor Lake اینتل درخشان و رقابتی ظاهر میشه و رقبا نمی‌تونن بهش برسن. در مواردی هم Meteor Lake عملکرد رقابتی زیادی ارائه نمی‌ده، مثلا در بارگیری‌های چندرشته‌ای گسترده مانند Blender. همونطور که می‌بینیم، Core Ultra 7 155H ضعیف‌تر از Ryzen 9 7940HS از AMD ظاهر میشه. حتی زمانی که اون به ۳۵ وات و ۳۹ وات محدود شده. می‌دونیم که Zen 4 یک معماری بسیار کارآمده در توان پایین‌تره. دقیقا همانطور که از بررسی‌های متعدد ما از سری Ryzen 7000 از AMD میشه این نتیجه رو گرفت.

عملکرد هوش مصنوعی

یکی از حوزه‌های کلیدی که اینتل Meteor Lake رو برای درخشش در اون تبلیغ و عرضه کرده هوش مصنوعیه. با این حال، بسیاری از بارهای کاری فعلی AI از NPUs اختصاصی استفاده نمی‌کنن (یا حداقل به شکل قوی)، مانند Intel AI Boost NPU و AI Ryzen از AMD که هنوز نمیشه این تست‌های هوش مصنوعی رو ملاک خوبی برای سنجش عملکرد اونها دونست. با این حال، به منظور ارائه سخت‌افزار و نرم‌افزار قوی‌تر برای استفاده از اونها، هر دو تولیدکننده سخت‌افزار و تولیدکننده نرم‌افزار سرمایه‌گذاری‌های قابل توجهی در زیرساخت اطراف NPUs کردن.

در سطح بالاتر، NPU قراره بهترین کارایی‌ رو از نظر توان مصرفی و عملکرد کلی بیشتر نسبت به GPUها و CPUها ارائه بده. با آزمایش NPU Meteor Lake از طریق بنچمارک AI بینایی محاسباتی Procyon به روز شده از UL، می‌تونیم ببینیم که در این بنچمارک خاص با استفاده از OpenVino و مدل ResNet 50 با استفاده از یک اعشار متغیر، NPU در داخل Core Ultra 7 155H عملکرد خوبی داشته. 

همینطور که داریم می‌بینیم، تکنولوژی Intel AI Boost (NPU) توی Meteor Lake به سمت بهبود کارآیی حرکت می‌کنه. این تکنولوژی سعی داره کارهای پردازشی که (Inference) هستن رو از CPU و GPU به طور مستقیم بر روی NPU منتقل کنه. البته این یک روش جامع برای همه کارها نیست، چون هنوز NPU شرکت اینتل قابل استفاده برای بیشتر کارها و شرایط نیست، ولی قطعاً استفاده از NPU برخی مزایا رو به همراه داره. به عنوان مثال، با استفاده از آزمون بصری ماشینی با نام UL Procyon AI و فعال کردن گزینه OpenVino که به هر یک از اجزای اصلی (NPU، CPU، GPU) اجازه می‌ده تا تست بشن، می‌بینیم که منتقل کردن بار کاری به NPU نسبت به استفاده تنها از CPU، حدود ۱۰-۱۲ وات توان صرفه‌جویی می‌کنه.

حتی نسبت به GPU هم، NPU دوباره به لحاظ کارایی توان مصرفی بهتری داره، با میانگین حدود ۳-۴ وات توان صرفه‌جویی و در عین حال با ارائه ۴۶٪ عملکرد بیشتر در این آزمون. بزرگ‌ترین مزیت مشخص اینه که بار کاری از CPU به NPU منتقل میشه که در طولانی‌مدت قطعاً عمر باتری رو بالاتر می‌بره. با این حال، بستگی به این داره که چه اتفاقاتی در پس‌زمینه رخ می‌ده، چون ممکنه مواردی باشن که اجزای مختلف توسط برنامه‌ها و وظایف پس‌زمینه دیگه در حال استفاده باشن و در نتیجه تاثیر بگذارن.

عملکرد بازی با استفاده از پردازنده Core ultra 7 155H و گرافیک intel ARC

وقتی به عملکرد گیمینگ می‌رسیم، بین گرافیک‌های یکپارچه Arc Xe LPG شرکت Intel و Radeon 780M و ۷۶۰M شرکت AMD، معمولاً نتیجه به بازی مورد نظر بستگی داره. اینتل در بازی Returnal برنده‌ست، که به نظر می‌رسه از چیپ‌های اینتل بیشتر استفاده می‌کنه، اگرچه در تنظیمات متوسط ۱۰۸۰p در بازی Company of Heroes 3، رقابت بسیار شدیدتره. لپ تاپ ASUS Zenbook 14 OLED در اکثر بازی‌هایی که تست کردیم بهتر از MSI Prestige 13 Evo عمل کرد، اگرچه ام اس آی یک لپ‌تاپ فوق‌العاده کوچکتره و با توان مصرفی کمتری کار می‌کنه. با این حال، عملکرد قابل قبول و بسیار رقابتیه. 

البته توجه داشته باشید که حتما باید به لپتاپ فوق‌العاده نازک و سبک ASUS Zenbook 14 OLED UX3405 با وجود این عملکرد احترام بگذاریم. این لپ تاپ به طور کلی مناسب گیم نیست و با توجه به اندازه و طراحی ای که داره نمی‌تونه به خوبی گرما رو مهار کنه به همین دلیل نمیشه روی عملکرد گیمینگش حساب باز کرد. اما با توجه به اینکه این اولین لپ تاپی بود که از خانواده متور لیک بررسی کردیم، تصمیم گرفتیم تست بازی هم روی اون اجرا کنیم تا بتونیم یک مقایسه اجمالی با پردازنده‌های رقیب داشته باشیم. 

این لپ‌تاپ رو افراشاپ در اختیار بنچفا قرار داد تا بتونیم بررسی و تست‌های لازم رو روی اون اجرا کنیم.

به طور کلی، UX3405 در طراحی بسیار شبیه به نسل‌های پیشین خود به نظر می‌رسه. اما از طریق مشخصات، امکانات زیادی رو فراهم می‌کنه، از جمله پردازنده موبایل/SoC جدید Core Ultra 7 155H اینتل. همچنین شامل ۳۲ گیگابایت حافظه LPDDR5X میشه که برای استفاده در آینده هم مناسبه. البته این ۳۲ گیگابایت رم به مادربرد لحیم شده و قابل ارتقا نیست. در این لپ تاپ فقط گزینه‌ی ارتقاء‌پذیری حافظه برای کاربران وجود داره. اگرچه با یک درایو PCIe 4.0 x2 M.2 NVMe 1 ترابایتی همراهه اما باز هم کاربران می‌تونن تا ظرفیت حافظه رو در صورت نیاز افزایش بدن. 

این لپ تاپ با استفاده از این پردازنده حالا می‌تونه شارژدهی بسیار بهتری داشته باشه و برای یک روز کاری بدون نیاز به شارژ مجدد همراه شما باشه. البته این میزان از شارژدهی برای بارهای کاری سبک محاسبه شده و اگر یک بازی روی این لپ تاپ اجرا کنید تنها در یک ساعت، شارژ اون به صفر درصد میرسه. 

پردازنده Meteor Lake Core Ultra 7 155H: افزایش کارایی و بهره‌وری

در پردازنده Intel Core Ultra 7 155H، اینتل سعی کرده تا یک تراشه بسازه که بر خلاف دو نسل قبلی سخت‌افزار، واقعاً متمرکز برای استفاده در نوت بوک‌ها باشه. بدون شک، Core Ultra کمبودی در کارایی نداره و همه چیز از تمرکز روی کارایی تا شامل شدن یک NPU و ویژگی‌های I/O مانند Thunderbolt 4 این رو برای یک تراشه لپتاپ جدید به نوآوری اینتل تبدیل می‌کنه. 

با نگاه به لپ‌تاپ ASUS Zenbook 14 OLED UX3405MA، واقعا میشه گفت خیلی خوبه. با این حال، داشتن یه شاسی سبک و نازک مشکلاتی رو به همراه داره که نمی‌شه نادیده گرفت، این باعث میشه که کمی از عملکرد کامل پردازنده Core Ultra ۷ ۱۵۵ Meteor Lake از اینتل محدود بشه. این در حالیه که این یک چیپ با کلاس H محسوب میشه که توی لپ‌تاپ‌های بزرگتر از ۱۶ اینچ مورد استفاده قرار می‌گیره، پس نمی‌تونه توی یه شاسی سبک با مصرف ۲۸ وات کاملا از توانش استفاده کنه. خوشبختانه، حتی وقتی پردازنده Core Ultra فرصت ارائه عملکرد بهتر رو نداره، این فرصت رو در انرژی‌مصرفی و عمر باتری در اختیار مصرف کنندگان قرار میده. ASUS به‌طور قطعی در این زمینه خیلی خوب عمل کرده و همونطور که اشاره شد در استفاده معمولی و روزانه تا بالای ۱۲ ساعت شارژدهی داره که برای یک لپ تاپ ویندوزی بسیار جالب توجهه. 

در کل، پردازنده Intel Core ۷ Ultra ۱۵۵H به عنوان یک پردازنده چندمنظوره با سطوح مناسبی از عملکرد محاسباتی، کارآیی بسیار مفیدی در انطباق های هوش مصنوعی داره که بار کاری‌های مربوط به AI رو میتونه به واحد پردازشی شبکه نورونی بفرسته، و عملکرد خوبی در بازی‌های سبک به دلیل وجود گرافیک یکپارچه Arc Xe LPG اینتل به نماش میذاره.

مثل بسیاری از مواقع، نتایج ممکنه بستگی به بار کاری و اون وظیفه داشته باشه، و برای افرادی که به عملکرد تک رشته و کارهای سبک و کوتاه وابسته هستن، عملکرد Core Ultra ۷ ۱۵۵H عالیه. اما در بخش چندرشته‌ای، قدرت یک عامل مهم میشه، و حداقل توی یه شاسی ۲۸ واتی، فضای کافی برای استفاده از این ۱۶ هسته و رسیدن به به حداکثر توانایی‌شون وجود نداره.

در قسمت گرافیک، گرافیک یکپارچه Arc Xe LPG پردازنده Intel Core Ultra موقعیت خوبی رو توی یه بازار رقابتی به نمایش گذاشته، به ویژه در مقایسه با رقیبش AMD Radeon ۷۸۰M. 

عملکرد بهتر در مصرف انرژی به طور معمول به معنی عمر باتری بیشتره و این یک تعادلیه که خریداران باید پیش از خرید تصمیم بگیرن. یافتن میانه بین دو بخش عملکرد و کارآیی انرژی برای اکثر تولیدکنندگان چیپ، اولویتیه. Meteor Lake کار خوبی رو در میان این دو معیار انجام میده، اما اینتل بیشتر به سمت کارآیی تمایل داره تا عملکرد خام توان پردازشی.

جمع‌بندی از بررسی پردازنده Intel Core Ultra ۷ ۱۵۵H 

در نهایت، اگه میخوایم ارزیابی رو به طرز عملی انجام بدیم، پردازنده Intel Core Ultra ۷ ۱۵۵H نمی‌تونه هیچ جایزه‌ای رو برای عملکرد بگیره یا سطح عملکرد حیرت‌انگیزی ارائه بده، اما این چیزی نیست که Meteor Lake برای اون ساخته شده. به جای این، Meteor Lake برای این تولید شده که یک چیپ با کارآیی بالا رو برای رقابت بهتر با AMD، Apple و به زودی Qualcomm ارائه بده. 

Meteor Lake رو به عنوان سنگ بنایی برای پرتفوی اینتل محسوب میشه. اما همونطور که در این مطلب دیدیم از نظر پردازش تفاوتی با نسل‌های گذشته در اون دیده نمیشه و نوآوری جدیدی ارائه نمی‌کنه. تمرکز این تراشه بیشتر روی کارایی و مصرف انرژی بوده تا بتونه در کنار پردازش خودش مصرف انرژی رو کاهش بده. یعنی همون کاری که اپل در تراشه‌های M و AMD هم با تولید APUهاش انجام داده. با بررسی لپ تاپ زن‌بوک جدید دریافتیم که این نتیجه تا حد زیادی به خوبی حاصل میشه اما باز هم شگفتی زیادی به همراه نداره. امیدواریم در معماری‌های آینده این مسیر، شاعد پیشرفت‌های بیشتری در بخش عملکرد و پردازش هوش مصنوعی باشیم. همچنین که توسعه‌دهندگان برنامه‌هایی برای استفاده بیشتر از این فناوری نوظهور در اختیار کاربران قرار بدن.