بازی دیابلو ۴ تلاش میکنه که ما رو در دنیای تاریک و تخیلی خودش قرار بده، ولی این کار توی یه بازی که می‌تونی یه تبر دو دسته افسانه‌ای رو از یه گرگ بیرون بکشی، غیرممکنه. داستان‌گویی توی این بازی همونقدر حساسه که یه فیلم مارول اینجوریه اما پنج برابر طولانی‌تر. دیابلو ۴ خیلی جدی ,وارد شده. از معرفی مهیجش که یادآور دوران طلایی Blizzard در Warcraft 3 و سینماتیک‌های برتر که بهترین‌ها بودن، تا پس زمینه‌های تاریک و ترسناک که برای کشتن آدمکشی های شیطانی وحشتناک در نقشه‌هایی خونین و خشن تداعی می‌کنن، این بازی یه بیانیه اصلی داره: لطفاً به ما به خاطر کارتونی بودن بازی نخندید. مثل کاری که با بازی Diablo 3 انجام دادید. در این مطلب از رسانه بنچفا قصد داریم به بررسی بازی دیابلو ۴ بپردازیم. پس باهم بریم به انتهای جهنم.
بررسی بازی دیابلو ۴؛ تجربه دوباره جهنم
عنوان آخرین بازی نقش آفرینی اکشن بلیزارد از واقعیتی که در پس پردهست، رونمایی میکنه. دیابلو ۴ یه ریبوته. یه ریبوتی که خیلی به اون نیازی نبود، ولی با هدفی قابل شناسایی؛ یعنی بازسازی نقاط قوت نسخه قبلی و کوچ به سرویس‌های آنلاین که در حال حاضر بخش بزرگی از زندگی گیمرها رو تشکیل میده و خیلی از بازی‌های محبوب حال حاضر به صورت آنلاین هستن.
دیابلو ۴ یک تم ماجراجویی داره اما تا زمانی که داستان اصلی رو تمام کنید، بهترین قسمت‌هاش مشخص نمی‌شن. امکانات کاملی مثل کوئست‌های الهام گرفته از بازی‌های آنلاین چند نفره (MMO) به نام «Grim Favors» یا رویدادهایی نزدیک به بازی‌های روگوئلیک به نام «Helltide»، تا زمانی که ۱۰ ساعت از بازی رو پیش ببرید نهفته می‌مونن. این داستان سعی داره تا بازی رو به حالت اغراق‌شده‌ای که در دیابلو ۳ بود برگردونه. اما با افزایش تاریکی و ترسناکی بیش از حد، بدون تغییرات اساسی در ذات یک بازی دیابلو (کشتن شیاطین)، اغراق میکنه.
بازخورد بلیزارد به شکایت‌هایی که می‌گفتن دیابلو ۳ خیلی «DARK» نبود، به چیزی منجر شد که این بازی خیلی تاریک باشه و که گاهی اوقات این موضوع توی تجربه بازی تاثیر خوبی نمی‌ذاره. هر چند که در داستان اصلی تمرکز روی تهدید لیلیت، “مادر سنتوآری” در نظر گرفته شده ولی کوئست‌های فرعی بازی تجربیات مختلفی از رنج و مصیبت رو واقعی که تم اصلی این بازی رو ایجاد می‌کنن به وجود میاره. تقریباً هر شخصیتی که ملاقات می‌کنید یه کار وحشتناک انجام میده، مثل خیانت به فرزندان خودشون، قرارداد با شیاطین یا به خاطر یه بحث احمقانه کسی رو به قتل رسوندن. توی این بازی یعنی دیابلو ۴ دائما باید به افراد کمک کنید تا اعضای مرده خانواده‌شون رو پیدا کنن یا ممکنه خیلی از اون‌ها رو بکشید تا دیگه درخواست اضافه‌ای نداشته باشن :))))
شروع داستان بازی دیبلو ۴
داستان Diablo IV پنجاه سال بعد از نسخه سومش اتفاق می‌افته. لیلیث، دختر مفیستو، توی قلب داستان قرار داره. زمانی که بازی رو شروع می‌کنید، قبل از انتخاب کلاس و هر ارتقایی، یه ویدیو سینماتیکی نشون داده میشه. این ویدیو با انجین بازی رندر نشده و تماما CGIـه. در این بخش اول، ویدیویی ده دقیقه‌ای نمایش داده میشه که در ابتدا لیلیث رو با همه تند و تیزی و شیطونیایی که داره معرفی میکنه. یه فرقه که در رهبری اون یه پسر سیاه‌پوست قرار داره یه ورد می‌خونه و لیلیث رو احظار میکنه. این پسر بر خلاف باقی کسایی که لیلیث رو احضار می‌کنن به دنیال پول نیست و درواقع به دنیال دانش و آگاهیه. این پسر یه تفاوتی با بقیه داره و لیلیث هم از اون خوشش میاد و قبول میکنه که از جادوش استفاده کنه. این شروعی عالیه و واقعا هیجان‌انگیز برای بازی Diablo IV به حساب میاد.
بعد از انتخاب کلاس، شخصیت (لیلیث) وارد یه دنیای سرد که مخصوص دییابلوئه میشه. به خاطر سرما مجبور میشه توی یه غار بمونه و روز بعد باید به یه پناهگاه بره. یه جایی که از آدم‌ها کمک بگیره و توش ساکن بشه. در ابتدا، شهری که واردش میشه به نظر امن و خوب میاد. اما آدم‌های اونجا ازش یه خواهشی دارن و به ازای انجامش، بهش کمک می‌کنن. ما باید شیاطین کنار شهر رو از بین ببریم و بعد به شهر برگردیم. این ماموریت کوچیک فقط یه بهونه‌ست برای کاوش توی دنیای بازی و استفاده از مکانیک‌های گیم‌پلی.
وقتی شیاطین رو از بین می‌بریم و به شهر برمی‌گردیم، مردم شهر خوش‌آمدگویی خوبی بهمون میگن. ازمون قدردانی می‌کنن، جشن می‌گیرن و برامون موسیقی می‌نوازن. اما به زودی بیهوش و به یه خرابه‌ای نزدیک شهر برده می‌شیم. یه خرابه پر از خون و جسد که با شمع‌ها روشن شده. انگار همه اینا برای یه مراسم مذهبیه. یکی از اهالی شهر کمکمون میکنه که از اونا فرار کنیم و انتقاممون رو بگیریم و برای فهمیدن این که چرا این کار رو کردن به کلیسای شهر میریم. با یادآوری و دیدن وقایع گذشته، می‌فهمیم که کشیش شهر داره اهالی رو به خاطر جنایات و گناهانشون مواخذه میکنه. بهشون پند میده و از گناه دورشون میکنه، اما ناگهان لیلیث ظاهر میشه و با حرفاش مردم رو گول میزنه که کشیش رو به قتل برسونن.
وعده «بازگشت به تاریکی» در بازی دیابلو ۴
وعده «بازگشت به تاریکی» یا بازگشت به دیابلو ۲ که بازی دیابلو ۴ میده، فقط زمانی جواب میده که اون وحشت به طور واقعاً تأثیرگذاری روی شیوه بازیت اثر بذاره. وقتی وارد یکی از اولین سیاهچال‌هایی که توی یه صومعه قرار داره می‌شید ممکنه به دنبال نشونه‌هایی از لیلیت یا منتظر شیاطین باشید ولی چیزی که پیدا می‌کنید هاله‌هایی ترسناک و بخش‌هایی خلوت هستن. از دور صدای کوبیده شدن درها و صدای جیغ شنیده میشه. در یک سیاهچال دیگه هم درگیری‌هایی با یه سری دشمنان ناشناس دارید که ممکنه انتظارشون رو نداشته باشید. این فوران هیجان و صدای پاها که توی اتاق‌ها شنیده میشه یکی از ترسناک‌ترین بخش‌های دیابلو ۴ رو ایجاد کرده.
به این نوع تغییر و نقض انتظارات که توی کوئست‌های دیابلو ۴ پیدا میشه، به ندرت برمی‌خورید. بخش زیادی از این تجربه برای پایان بازی محفوظ می‌مونه و در فیچرهایی مثل رویدادهای Helltide به وجود میاد که بخشی از نقشه رو با خون پوشوندن و همه شیاطین رو به حداکثر قدرتشون می‌رسونه. شما یک ساعت زمان دارید تا تعداد زیادی از اون‌ها رو بکشید و به قطره‌های “Aberrant Cinder” اونا دسترسی پیدا کنید و تعداد بیشتری از صندوق‌های کمیاب آیتم رو باز کنید. انجام این رویدادها به تنهایی باعث میشه که به خطر مرگ و از دست دادن نصف قطره‌هایتون بیوفتید، ولی با گروهبندی میتونید چالش رو به شدت کاهش بدید. Helltides بهترین دلیل برای ویژگی‌های نیمه MMO دیابلو ۴ هستن، که به بازی هیجان و خطر میده و بازی‌های معمولی دیابلو رو که خیلی راحت بودن، رونق می‌بخشن. این نبرد باعث میشه که به مواجهه‌ها به عنوان یک معما برای زنده موندن نگاه کنید نه فقط به عنوان پلی برای رسیدن به مرحله بعدی.
جهان بازی دیبلو ۴
دیبلو چهار به پنج منطقه مختلف تقسیم میشه که هر کدومشون مختصات و چیزای جالبی دارن. اینا Kehijstan، Scosglen، Dry Steppes، Fractured Peaks و Hawezar هستن. هر منطقه هم پر از ماموریت و داستان و اسراره. هر نوع منطقه و هوا و طبیعتی که تو ذهنتون باشه، تو این بازی هم وجود داره. طراحان واقعا خوب و با حوصله به همه چیز پرداختن و جهانی عالی رو خلق کردن. نقشه بازی خیلی بزرگ و پرجزئیاته. شاید توی بازی فک کنید که چه خوب بود اگه یه قابلیت فتومُد تو بازی بود و می‌شد از هر زاویه‌ای عکس گرفت. در حین این که دشمنا رو می‌کشید و در محیط قدم برمی‌دارید، میتونید به جزییات دقت کنید و از وحشتناک بودن و تاریک بودن محیط لذت ببرید.
گرافیک بازی Diablo 4
من خودم روی کامپیوتر بازی رو امتحان کردم و با تنظیمات بالا اجراش کردم. سیستمم هم خیلی سیستم قوی‌ای به حساب نمیاد با این حال بازی رو به خوبی پشتیبانی کرد و این نشون میده که بازی به خوبی بهینه شده. از DLSS هم استفاده میکنه که باعث میشه نرخ فریم بالایی بگیرید. حتی اگه سیستم قدیمی داشته باشید، فکر نمی‌کنم مشکل خاصی در اجرای بازی دیابلو ۴ داشته باشید. از نظر فنی، گرافیک خیلی خوبی داره و ترکیبش با طراحی هنری عالی محیط و شخصیت‌ها، تجربه‌ای خیره‌کننده و فوق‌العاده رو ایجاد میکنه.
به نظرم دلیلی که دیابلو اینقدر خیره‌کننده شده، بازگشت به تاریکیه. در مقابل نسخه سوم که به نظرم اون میزانی که انتظار داشتیم دارک نبود :)) دیابلو ۴ بیشتر به نسخه دوم نزدیک شده و جهان تاریک رو به تصویر می‌کشه.
دیابلو ۴ از انجین Skeletal کمپانی بلیزارد استفاده میکنه که جدیدترین انجینشه و تو رندرینگ و جزئیات کلوزآپ‌ها عالی عمل میکنه، به خصوص اینکه همه کات‌ها رو به صورت Real Time اجرا میکنه. این عامل باعث میشه تجربه‌ای خیلی بهتر از همیشه داشته باشیم.
موسیقی متن
بدون شک موسیقی در بازی Diablo IV بسیار شنیدنیه و صداگذاری اون هم واقعا عالیه. صدای دونان یا لورات که بسیار قابل توجه هستن، و ال یه مدت توی ذهنمون گیر می‌کنن. اون‌ها همچنین دارای شخصیت‌پردازی بسیار خوبی هستن و صداپیشگی مناسبی برای اون‌ها انجام شده. همچنین ترکیبشون با سایر افکت‌های صوتی در بازی، تجربه‌ای شنیدنی و بی‌نظیر رو به ارمغان میاره. همه صداپیشگان در این بازی عملکرد بسیار خوبی داشتن. از دبرا ویلسن که قبلاً در دو نسخه از Star Wars Jedi دیدیمش تا بازیگر نقش لیلیث که تونسته در چندین سریال تلویزیونی انگلیسی نقش‌های بزرگی رو بازی کنه، همه اون‌ها عالی بودن.
موسیقی متن بازی واقعاً شنیدنی و جذابه و میشه گفت کاملا به بازی نشسته و تونسته به هدفش برسه. به عنوان مثال، یکی از موسیقی‌های داخل بازی توسط هالزی اجرا شده. همه این‌ها نشون میده که بلیزارد با از وسواس و دقت، بازی رو آماده کرده تا تجربه‌ای عالی رو برای گیمرها ایجاد کنه.
بخش آنلاین و چند نفره بازی دیابلو ۴
بازی دیابلو ۴ تو دسته‌بندی چندنفره و آنلاین خودش قسمت‌های جالبی داره. تو این قسمت میتونید با دوستاتون هم بازی کنید و یه گروه تشکیل بدین که بهش میگن کلن. جالبه که نیازی نیست برای اینکه بازی کنید روی یه پلتفرم خاص باشید و رو هر پلتفرمی که دوست دارید میتونید گروه بسازید.
همچنین تو دیابلو ۴، بخش مبارزه بازیکن به بازی اضافه شده. تو قسمت جنوبی منطقه درای استپس، مکان‌هایی به اسم “فیلدز آف هیترد” وجود داره که میتونید توشون با یه بازیکن دیگه به نبرد بپردازید. حالا اینکه بخواید تو این قسمت بجنگید یا نه کاملاً به خودتون بستگی داره و میتونید بازیکنای دیگه رو انتخاب کنید.
اما باید بگم که یه انتقاد مهمی که به بازی وارد میشه، نیاز مداوم به اینترنته. یعنی برای بازی کردن، حتما باید به اینترنت متصل باشید. ممکنه بعضیا این نکته رو نادیده بگیرن که تو بخش داستانی بازی هم باید آنلاین باشید. حالا البته باید بگم که این موضوع به ساختار و محتوای بازی مربوط میشه.
شما هم از تجربه بازی دیابلو ۴ یا نسخه‌های قدیمی این بازی برامون بنویسید.
