سری شاهزاده ایرانی سابقه طولانی و داستانی داره که به چندین دهه قبل برمی‌گرده. آخرین نسخه، Prince of Persia: The Lost Crown، از توسعه‌دهنده Ubisoft Montpellier، باعث شد که خودم رو سرزنش کنم، چرا که به اندازه‌ای خوب بود که حسرت تجربه نکردن عناوین قبلی رو خوردم. The Lost Crown از پلتفرمینگ هیجان‌انگیز، لووپ‌های مبارزه عمیق و موارد دیگه برای ایجاد یک کلاسیک جدید در Metroidvania استفاده می‌کنه. در حالی که من معمولا دنبال داستان‌های گیراتر با پیچ و تاب رو ترجیح میدم، برای The Lost Crown خیلی سخت بود که این بازی رو کنار بگذارم. این عنوان یک ظهور مجدد جذاب و بسیار موفق برای این سری محبوب می‌تونه باشه. برای نقد و بررسی Prince of Persia: The Lost Crown همراه بنچفا باشید.
مسیر جدید یوبیسافت در Prince of Persia: The Lost Crown
اول از همه این رو بگم که شما در نقش شاهزاده ایرانی در The Lost Crown بازی نمی‌کنید. در عوض، شما کنترل سارگون (Sargon)، یکی از هفت جاودانه، جنگجویان ماهری که از ایران، ملکه Thomyris و شاهزاده غسان محافظت می‌کنن رو در دست دارید. با این حال، غسان ربوده میشه و جاودانه‌ها رو به کوه قاف می‌فرستن، جایی که یک ماجراجویی پر فراز و نشیب در انتظار سارگون و دوستانش هست. کل بازی در کوه قاف اتفاق می‌افته و در پایان ماجراجویی ۲۱ ساعته‌ای که داشتم، از نزدیک با مناطق مختلف، اسرار، میان‌برها و مکان‌های امن بازی آشنا شدم.
یکی از قسمت‌های مورد علاقه من در The Lost Crown تماشای نقشه مه‌آلود کوه قاف بود که خودش رو به‌عنوان مجموعه‌ای از راهروهای متصل، اتاق‌های مخفی، و پازل‌های پلتفرمینگ نشان می‌داد، اون هم به این دلیل بود که رفتن به این مکان‌ها و انجام دادن ماموریت‌هاشون برام لذتبخش بود. با این حال، اگه سیستم فست ترول هم داشت خیلی بهتر میشد، به این دلیل که گاهی اوقت مسیر طولانی‌ای رو مجبور به طی کردن هستید تا به مکانی که آخرین بار مردید برسید.
طراحی بازی Prince of Persia: The Lost Crown
در کنسول‌های نسل فعلی، بازی The Lost Crown با سرعت ۱۲۰ فریم در ثانیه با وضوح ۴K اجرا میشه. من به شخصه طرفدار این نوع از طراحی‌ها نیستم، که دارای پس‌زمینه‌های زیبا و محیط‌های هنریه اما شخصیت‌هایی شبیه خمیر بازی داره، اما خب نمیشه انکار کرد که تو این بازی همه چیز باهم جور در میاد.
بخش مبارزات بازی Prince of Persia: The Lost Crown
The Lost Crown اگه بهترین این ژانر نباشه، حداقل جزو بهترین‌ها قرار می‌گیره. نبرد‌های این بازی با تاکید زیاد بر روی Parry ساده شروع میشن، اما به سیستمی عمیق از حملات زمینی گسترده، ترکیب‌های هوایی، آپگرید برای پروجکتایل‌ها، ضربات سریع و غیره تبدیل میشن. طلسم‌هایی با ویژگی‌های خاص، مانند افزایش میلی دمیج یا مقاومت در برابر یخ زدگی، در سرتاسر بازی پنهان هستن و به قوی‌تر کردن Sargon شما کمک می‌کنن. Athra Surges از انرژی ویژه‌ای استفاده می‌کنه که از طریق مبارزه ایجاد میشه و می‌تونن کفه ترازو در یک مبارزه رو تغییر بدن. برای تکمیل تجهیزاتتون، سارگون قدرت‌های زمانی رو در طول سفر جمع آوری می‌کنه که بهش توانایی‌های قدرتمندی برای استفاده در نبرد و اکتشاف میده.
مانند معماهای مختلف کوه قاف، هر قسمت از بازی سختی خاص خودش رو به شما نشان میده. باید سریع فکر کنید و سریع‌تر حمله کنید تا دشمنانی که از حرکات جدید استفاده می‌کنن رو شکست بدید. باس‌های بازی هم بهترین بخش کمبت هستن. هر باسی به نوعی مسیر رو براتون دشوار می‌کنه. The Lost Crown در ساعات اول بازی شمارو وادار می‌کنه که از تمامی آیتم‌هایی که در اینونتوریتون دارید استفاده کنید.
پلتفرمینگ در Prince of Persia: The Lost Crown
همین رو میشه در مورد پلتفرمینگ این عنوان هم گفت. ریسپاون سریع و قابلیت ریست کردن، بدترین ترس‌های بازیکنان از این بخش رو کنار می‌گذاره و باعث میشه که امکان آزمون و خطا رو داشته باشید. یک بخش پلتفرمینگ سخت که به دقت کامل نیاز داره ممکنه شما رو به آیتم کمیابی هدایت کنه که به شما کمک می‌کنه شمشیرهای سارگون رو تقویت کنید، حتی ممکنه گلبرگ خاصی که سلامت کلی سارگون رو افزایش میده رو پیدا کنید و یا به یک مینی باس برخورد کنید. در واقع این عنوان شمارو از انتظار کشیدن پشیمون نمی‌کنه و همیشه چیزی برای غافلگیر کردنتون در چنته داره.
انعطاف پذیری Prince of Persia: The Lost Crown
با مجموعه‌ای قوی از گزینه‌های مربوط به دسترسی، مانند توانایی تنظیم زمان‌بندی پری کردن، افزایش یا کاهش میزان آسیبی که از ضربات دریافت می‌کنید (همین مورد درمورد انمی‌های داخل بازی هم صدق می‌کنه) و پورتال هایی که به شما این امکان رو میدن که بخش های پازلی رو رد کنید. همه‌ی این‌ها به شما کمک می‌کنه که The Lost Crown رو به گونه‌ای تنظیم کنید که بتونید تجربه دلخواهتون رو از این عنوان داشته باشید. این تلاشی که Ubisoft داشته ستودنیه و حاکی از اینه که این استودیو کمی به خودش اومده و دست به نوآوری‌هایی زده که درسال‌های اخیر ازشون ندیده بودیم. امکان اتصال سریع یک Memory Shard، که مانند یک عکس از جهان بازی عمل می‌کنه به نقشه عظیم، دنبال کردن کارهایی که می‌تونید و نمی‌تونید انجام بدید رو براتون آسون‌تر از قبل می‌کنه. علاوه‌بر این می‌تونید علامت‌هایی داخل نقشه بگذارید تا بهتون تو مسیر پیدا کردن مکان‌های مختلف کمک کنه.
داستان بازی Prince of Persia: The Lost Crown
داستان این عنوان، علی‌رغم برخی پیچ‌وخم‌ها و چرخش‌هایی که واقعاً من رو شگفت‌زده کرد، اغلب در پس‌زمینه قرار می‌گرفت، و من به سختی می‌تونستم بفهمم چرا به جایی که باید میرم و گاهی اوقات هم دنبال کردن داستان بازی و فهمش برای بازیکن سخت میشه. اما اگه زیادی حساس نباشید این نوع مشکل‌ها مانع لذت بردن شما از بازی نمیشن.
جمع‌بندی این نقد و بررسی
بازی Prince of Persia: The Lost Crown از اون دسته از بازی‌هاست که دلتون می‌خواد فقط ادامه بدید تا ببینید تهش چی میشه. همه‌ی این‌ها هم به‌دلیل کشش بازی برای گشتن قسمت‌های مختلف کوه قاف هست. بخش‌های مختلف The Lost Crown از پلتفرمینگ درجه یک گرفته تا مبارزات سرگرم کننده همگی در یک حلقه برای جذاب‌تر کردن بازی قرار گرفتن. پس اگه از طرفداران این سری هستید در تجربه این عنوان تردید نکنید و اگرهم مثل من آشنایی زیادی ندارید از رفتن به سمت این عنوان پشیمون نمی‌شید. راستی، خوشحال میشم که اگه اطلاعات خاص و یا جالبی از شاهزاده ایرانی دارید برام بنویسید تا من هم بیشتر در جریان اتفاقات این سری قرار بگیرم.
